Definicja
mówimy, że ktoś zrobił coś z cicha pęk, jeśli zrobił to nagle i niespodziewanie; wyrażenie ekspresywne, zwykle z odcieniem żartobliwym
z cicha pęk
1. z cicha pęk (przysł.)
Słownik synonimów tożsame znaczeniowo (zastępcze słowa)
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Bo wiaterek, zdrajca, przechera, czasem z cicha pęk w wicher się przemieni i tak dmuchnie, że kapelusz był, a tu patrzysz — już go nie ma.
NKJP: Henryk Rozpędowski, Charleston, 2002
Ciekawostki
Pochodzenie wyrażenia z cicha pęk
Wyrazy z cicha mają tu znane nam znaczenie (por.
Gramatyka
frazem przysłówkowy
formy: z cicha pęk
1.1. z cicha pęk (przym.)
Definicja
mówimy, że coś jest z cicha pęk, jeśli jest nagłe i niespodziewane; wyrażenie ekspresywne, zwykle z odcieniem żartobliwym
Słownik synonimów tożsame znaczeniowo (zastępcze słowa)
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Z wyznania Słoń był ewangelikiem i kiedy mieliśmy lekcje religii, on miał godzinę wolną. Duży, trochę przygarbiony i jakby niezgrabny, małpio obrośnięty na piersiach i brzuchu, Słoń był miły w obcowaniu, bo mistrz z cicha pęk humoru.
Czesław Miłosz, Abecadło Miłosza, 1997
Gramatyka
frazem przymiotnikowy
formy: z cicha pęk
2. z cicha pęk (rzecz.)
Definicja
z cicha pęk mówi się o osobie z pozoru cichej i spokojnej, która niespodziewanie ujawnia swoje ukryte cechy lub możliwości; wyrażenie ekspresywne, zwykle z odcieniem żartobliwym
Słownik synonimów tożsame znaczeniowo (zastępcze słowa)
- cicha woda; ścichapęk
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
— Ty to jesteś taki z cicha pęk, niby uciekasz, niby się chowasz, a dziewczyny przyciągasz jak przynęta ryby. Może ich zostawimy, jak myślisz, Adam?
NKJP: Marta Tomaszewska, Serpente w raju, 2001
Gramatyka
frazem rzeczownikowy rodzaj męskoosobowy nacechowany nieodmienny
formy: z cicha pęk
Zobacz, co zyskują abonenci Dobrego słownika.
SprawdźCzęsto sprawdzane
Ciekawostki
- rezurekcja — Rezurekcja — pochodzenie słowa
- nawiać — O nawieli
- sarkazm — Sarkazm i sarkanie, czyli o pochodzeniu