widzenie

A jeszcze stary Cichocki postawił bar na działce przylegającej do muru. Dlatego do Koguta przychodzą klawisze. (...) Cichocki niegłupio wykombinował z tym swoim barem. Zwłaszcza że w niedziele zagląda do Koguta sporo przyjezdnych, którzy po wyjściu z widzeń chcą się czegoś napić albo zjeść bigos czy parówki. Po południu widzenia się kończą, samochody odjeżdżają i w Kogucie zostaje garstka miejscowych. Ale potem dochodzą klawisze z pierwszej zmiany. Stary Cichocki ma ruch na okrągło.

NKJP: Mariusz Cieślik, Śmieszni kochankowie, 2004

Kiedy miała lat siedem, doznała widzenia. (...) Miała właśnie skręcić w prawo, na mostek drewniany (...). Pojawił się przed nią Pan Jezus, bardzo promienny i piękny, trzymający w ramionach białego baranka. Padła na kolana w głęboki śnieg. Nie czuła zimna, lecz tylko ogarniającą całe ciało niemoc radości i oddania. Pan Jezus powiedział do niej kilka słów, wyrażając się cicho, niemal szeptem, lecz zrozumiała, że nie powinna przechodzić przez mostek, ale iść dalej wzdłuż rzeki i następnie przekroczyć ją po lodzie. Potem Pan Jezus zniknął, ale przykazał dziewczynce, by nazajutrz w tym miejscu czekała, a niechybnie znowu się pojawi. Uczyniła, co jej nakazano. (...) Tej samej nocy most zarwał się i dwaj bezbożni chłopi znaleźli śmierć w nurtach rzeki.
Następnego wieczora znów czekała na Pana Jezusa w umówionym miejscu. Gdy się pojawił z białym barankiem w ramionach, nakazał dziewczynce poświęcić całe życie nawracaniu Murzynów. Potem już więcej nie doznała widzenia.

NKJP: Andrzej Szczypiorski, Początek, 1986