Definicja
topór to narzędzie o stalowym, szerokim i łukowatym ostrzu osadzonym na drewnianym trzonku, używane do ścinania i rąbania, a dawniej także do walki wręcz, był też jednym z symboli kata (służył do obcinania głowy)
topór to narzędzie o stalowym, szerokim i łukowatym ostrzu osadzonym na drewnianym trzonku, używane do ścinania i rąbania, a dawniej także do walki wręcz, był też jednym z symboli kata (służył do obcinania głowy)
wiadomosci.onet.pl, 25.01.05
siekierezada.com.pl, 20.08.15
rzeczownik rodzaj męskorzeczowy odmienny
formy w tabelce:
formy alfabetycznie: topór; topora; toporach; toporami; toporem; toporom; toporów; toporowi; topory; toporze
mówimy, że ktoś kładzie/daje głowę pod topór, jeśli bierze na siebie odpowiedzialność i liczy się z ryzykiem
NKJP: Andrzej Szczypiorski, Początek, 1986
frazem przysłówkowy
formy: pod topór
mówimy, że drzewa idą lub pójdą pod topór, jeśli przeznaczono je do ścięcia lub ścięto
NKJP: Maria Nurowska, Panny i wdowy. Czyściec, 1992
NKJP: Roman Antoszewski, Kariera na trzy karpie morskie, 2000
frazem przysłówkowy
formy: pod topór
mówimy, że ktoś zakopał topór wojenny, jeśli chcemy powiedzieć, że zaprzestał walki, zakończył konflikt
NKJP: Max Cegielski, Masala, 2002
NKJP: Gazeta Wyborcza, 1996
NKJP: Super Express, 2006
frazem czasownikowy aspekt dokonany/niedokonany
formy: zakopać topór wojenny; zakopywać topór wojenny
mówimy, że ktoś wykopał topór wojenny, jeśli chcemy powiedzieć, że rozpoczął z kimś walkę, konflikt o coś
NKJP: Ozon, nr 12, 2005
formy: wykopać topór wojenny