Symulakrum jako termin filozoficzny został na nowo włączony do współczesnego dyskursu naukowego przez Jeana Baudrillarda w postaci oryginalnej koncepcji ewolucji znaków, tzw. teorii symulacji, w jego programowej pracy
Symulakry i symulacja (Baudrillard 2005): wraz z rozwojem systemów semiotycznych (znakowych) granica między światem rzeczywistym a formami jego przedstawień z wolna, lecz nieuchronnie ulega zniesieniu, zanika, co skutkuje coraz większym uniezależnieniem się znaku. Stadia tego procesu emancypacyjnego Baudrillard określił mianem
symulakrów.
Michał Głażewski, Edukacja jako symulakrum, „Forum Pedagogiczne” 2018, nr 1, s. 158