Aneta Pieniądz zauważa, że zwrócenie uwagi raczej na wydajność publikacyjną, niźli na oryginalność („ilość kosztem jakości”) nie jest jedyną negatywną konsekwencją „
punktozy”. Być może nawet ważniejszą konsekwencją jest wykreowanie postawy „nowego naukowca” (skojarzenia z projektem „nowego człowieka” wydają się jak najbardziej słuszne), którego cechują: skrajnie indywidualistyczne nastawienie na sukces, obojętność wobec problemów otaczającego świata, brak zdolności myślenia i działania wspólnotowego, brak więzi z miejscem, w którym prowadzi się badania naukowe (Pieniądz 2014, s. 206).
Przemysław Żukiewicz, Radosław Fellner, Polska politologia w obliczu wyzwań nauki cyfrowej, 2015, s. 147
