primaaprilisowy

Żyjąc „w oparach absurdu”, codziennie wymyślali z Tuwimem nowe dowcipy, oparte przede wszystkim na wieloznaczności słowa, które nicowali bez przerwy na najrozmaitsze sposoby. Na przykład takie pozycje w dziale ogłoszeń „Pracowitej Pszczółki”: „Obrazy. Z powodu wyjazdu darowuję znajomym moim wszystkie krzywdy i urazy, jakich w życiu doznałem”. (...) Kiedy indziej, w primaaprilisowym numerze „Tygodnika Ilustrowanego” w 1928 roku, Słonimski zamieścił parodię ostatniego odcinka, drukowanej właśnie w tymże „Tygodniku” historycznej powieści Wacława Sieroszewskiego, kończąc go wielkim pożarem, w którym ginęli wszyscy bohaterowie.
„Panie szanowny! — skarżył się na ten żarcik nieszczęsny Sieroszewski. — Piszę z odcinka na odcinek, a tu wszystkich mi pan spalił, i wątek straciłem”.

NKJP: Janina Kumaniecka, Saga rodu Słonimskich, 2003