petit-maître

Fircyka określa się jako „uosobienie lekkoducha i bawidamka” (Reczek 1953:231). Polski petit-maître to „czołowa postać literatury stanisławowskiej”, począwszy od konwiktowych komedii Franciszka Bohomolca, gdzie pojawia się „lekkomyślny [młodzian], który z zagranicy przywozi do kraju [...] zachwyt nad stylem życia wielkich miast Europy, [...] równie źle mówi po polsku, jak i po francusku, a nazywany jest kawalerem modnym lub paryżaninem polskim” (...)

Justyna Łukaszewicz, Teatr Franciszka Zabłockiego wobec francuskich źródeł: Małżonkowie pojednani, czyli przesąd modny. Komedia w aktach pięciu z francuskiego pana de La Chaussée, w: Przekładając nieprzekładalne, Małgorzata Ogonowska (red.), Gdańsk, 2000, s. 527