partykuła

partykuła (część mowy)

Definicja

partykuła to w gramatyce polskiej: nieodmienna część mowy, wyróżniana zwykle na podstawie niespełniania cech definicyjnych przynależności do innych części mowy (odmienność: nie, używane samodzielnie: nie, funkcja łącząca: nie, wymaga przypadka: nie); w najnowszych opisach gramatycznych polszczyzny partykułę określa się jako wyrażenie otwierające jedną pozycję walencyjną dla rematu zdania, nienacechowaną gramatycznie ani semantycznie, dzięki swojemu stałemu odniesieniu mające ogromną swobodę pozycyjną w zdaniu, np. zwłaszcza, też, chyba, mianowicie

Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
W klasie partykuł wyróżniamy m.in. takie podklasy jak partykuły analogii (np. jeszcze, też), ekwiwalencji (np. czyli, znaczy się), dodające (np. w dodatku, poza tym), epistemiczne (np. bez wątpienia, być może), limitatywne (np. bodaj, choć), generalizujące (np. generalnie, zasadniczo), restryktywne (np. jedynie, wyłącznie), rozszerzające (np. mówiąc między nami, na marginesie), spajające (np. jednak, wszelako) czy uzasadniające (np. bowiem, przecież). Jednostki odnotowane w ramach danej podklasy są z zasady quasi-synonimami.

Maciej Grochowski, Anna Kisiel, Magdalena Żabowska, Zasady opisu jednostek funkcyjnych w WSJP PAN, (w:) Wielki słownik języka polskiego PAN. Geneza, koncepcja, zasady opracowania, 2018, s. 192

Gramatyka

rzeczownik rodzaj żeński odmienny

formy w tabelce: 

formy alfabetycznie: partykuł; partykuła; partykułą; partykułach; partykułami; partykule; partykułę; partykuło; partykułom; partykuły

zgłoś poprawkę
Pozostały wątpliwości? Brakuje czegoś w haśle?
Zobacz, co zyskują abonenci Dobrego słownika.
Sprawdź

Często sprawdzane

Ciekawostki

  • mucha — Muchi leciem
  • szrot — Pochodzenie wyrazu szrot
  • udawać Greka — Co ci Grecy w sobie mają, że niektórzy ich udają?

Mogą Cię zainteresować również hasła

newsy, porady + e-book