Kazimierz Wielki, dążąc do odsunięcia pretensji Jana Luksemburskiego od korony polskiej, zrzekł się praw do
lenn czeskich na Śląsku w Trenczynie w 1335 r. (...)
Robert Heś, Uzbrojenie rycerskie na Śląsku w XIV wieku, s. 12
Następnie przyczynił się do obalenia zapisów testamentu zmarłego monarchy. Ludwik odwdzięczył się za to księciu opolskiemu nadaniem w
lenno szeregu zamków położonych w
północno-zachodniej Małopolsce (Krzepice, Kłobuck, Olsztyn, Bobolice, Mirów) oraz w południowej części ziemi sieradzkiej (Brzeźnica) i wieluńskiej (Wieluń, Bolesławiec n. Prosną i od ok. 1382 roku Ostrzeszów). W roku 1378
lenno Opolczyka zostało powiększone o obszary ziemi dobrzyńskiej oraz Kujaw. Taki stan rzeczy trwał do czasów objęcia panowania przez Władysława II Jagiełłę. Nowy władca, który widział zagrożenie jedności terytorialnej kraju (ale również niepokoił się przyjaznymi stosunkami Opolczyka z Zakonem Krzyżackim) ostatecznie pozbawił księcia opolskiego tego ogromnego terytorialnie
lenna.
foto.poczet.com, 11.08.15
