Definicja
karnyks to antyczny dęty instrument muzyczny używany przez Celtów na polu bitwy lub w czasie różnych ceremonii; karnyks był długą trzymaną pionowo tubą z zawiniętymi w przeciwnych kierunkach końcami, na których znajdował się ustnik (na dole) oraz dzwon w kształcie głowy dzikiego zwierzęcia (na górze)
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Warto wspomnieć o dwóch rzeczach, które towarzyszyły Celtom przy frontalnym uderzeniu. Pierwsza z nich to straszliwe zdaniem antycznych trąby (rogi) bojowe, zwane
karnyksami.
Karnyksy, jak pisze Diodor, „są barbarzyńskie; [Celtowie] dmą w nie, by wydobyć chropawy dźwięk, który doskonale pasuje do bitewnej wrzawy”. Miały one wygląd trąby z długą rurą i odgiętą przykrywką w kształcie otwartej paszczy zwierzęcia. Odzywały się na początku zbrojnej potyczki i trwały tak przez całe starcie, mając wzbudzić strach we wrogach.
konflikty.pl, 15.09.2014
Jak donosi portal Thehistoryblog.com, w roku bieżącym zakończone zostały prace nad rekonstrukcją jedynego znanego dziś oryginalnego
karnyksu.
historia.org.pl, 15.12.2012
Bogów zaś na pole bitwy sprowadzały: wrzawa, dęcie w trąby zwane
carnyx, rogi, łomot broni o tarcze, krzyk, a w końcu pieśń wojenna dobywająca się z tysięcy gardeł.
Bronisław Szubelak, Galijska katastrofa pod Telamonem w 225 roku p.n.e. – aspekt militarno-psychologiczny, Prace Historyczne 2016, nr 4
