Definicja
kandela to podstawowa jednostka układu SI, służąca do mierzenia światłości źródła światła; XVII-wieczna definicja kandeli zawierała odwołanie do światłości świecy, w latach 40. XX wieku przyjęto definicję odwołującą się do powierzchni ciała doskonale czarnego utrzymywanego w temperaturze krzepnięcia platyny, co jednak było trudno przekładalne na praktykę i eksperymenty, zatem od końca lat 70. XX wieku kandelę definiuje się jako światłość mierzoną w określonym kierunku od źródła emitującego monochromatyczne promieniowanie o częstotliwości 5,4·1014 herców i natężeniu promieniowania w tym kierunku równemu jednej sześćset osiemdziesiątej trzeciej wata na steradian