filipika

Dobrze pamiętam pierwsze „Forum”. Poświęcone było osobie króla Stanisława Augusta. (...) Siedziałyśmy przyklejone do foteli przez pięć czy sześć godzin i z zapartym tchem słuchałyśmy coraz bardziej płomiennych filipik, które obracały w proch i pył nie tylko dzieła, zamierzenia i cele nieszczęsnego króla Stasia, ale — na jego przykładzie — wszystko, cokolwiek i kiedykolwiek zrobili lub chcieli zrobić komuniści.

NKJP: Jolanta Wachowicz-Makowska, Panienka w PRL-u , 2007