dupokrytka

Być może pod kątem prawnym faktycznie w ofercie zabrakło dupokrytki w postaci tekstu „sprzedaje jako niesprawny” — czyli czegoś, co wg mnie jest oczywistą oczywistością w przypadku tej oferty.

spolecznosc.allegro.pl, 14.02.2021

Janusz Lewandowski, europoseł, były minister o paraliżu w administracji:
„Wszędzie, gdzie trzeba przełamywać zastane układy i zmieniać rzeczywistość, decyduje odwaga podpisu. Trzeba wziąć odpowiedzialność i czekać na konsekwencje. Nie oczekując oklasków, bo u nas rozlicza się decydentów, a toleruje zaniechanie, co zachęca do bezczynności i zniechęca do ryzyka.
Nie byłoby polskiego przełomu bez determinacji Balcerowicza i lojalności jego zespołu. Szli codziennie do pracy, a nie po to, by przekładać papierki. Podobnie było z rozruchem prywatyzacji — średnia wieku około 30 lat, średni porządek w papierach, poczucie misji od Pana Boga, ale żelazna wola poruszania się do przodu. Dziś te same urzędy obsiadła kasta urzędników, a karierę robi tak zwana dupokrytka — brzydkie słowo, ale oddające urzędową mentalność: pismo uzasadniające, dlaczego czegoś nie można zrobić. Ono jest paralizatorem administracji”.

NKJP: Polityka, nr 2701, 18.04.2009

Dodatkowo rozmówcy zauważają, że zatrudnianie firm doradczych przyczynia się także do wzmacniania poczucia bezpieczeństwa w zarządzie odnośnie do podejmowanych decyzji. Przez symboliczny choćby podział odpowiedzialności z doradcami wydaje się, że podejmowanie decyzji obarczonych ryzykiem jest bardziej uprawnione wobec otoczenia

To jest cenna wiedza i mówię to z całą odpowiedzialnością. Wie pani oczywiście, że takich doradców w biznesie używa się do dwóch rzeczy, po pierwsze, żeby zarząd miał „dupokrytkę” i powiedział: „Proszę, mnie tu Arthur Andersen świętej pamięci napisał, mam prawo tak mówić”. A po drugie, doradcy są po to, żeby wykonali konkretną pracę. I mogę powiedzieć z pełną odpowiedzialnością, że w owym czasie doradcy krwawo zarabiali na każdego dolara. Bardzo nam pomogli. (PKN9)

Dominika Latusek-Jurczak, Zarządzanie międzyorganizacyjne, 2011, s. 164