Retoryka, w swym renesansowym znaczeniu, znikła. Niewątpliwie. Jednak pragmatyczna funkcja tropów i figur retorycznych nie uległa degradacji. Odrzucenie takiego odczytania gubi ważną
dramatis personae — sam język, dzielący i łączący pozostałych bohaterów.
Ola Kubińska, W poszukiwaniu straconej rozpaczy: King Lear Szekspira i Król Lear Barańczaka, w: Przekładając nieprzekładalne, red. Małgorzata Ogonowska, Gdańsk, 2000, s. 323