Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
W przeciwieństwie do uprzednio charakteryzowanych szczepionek inaktywowanych, atenuowane szczepionki delecyjne zawierają żywe bakteryjne lub wirusowe szczepy szczepionkowe, z których genomu usunięto przy użyciu technik genetycznych geny kodujące właściwości chorobotwórcze. Proces ten określany jest jako delecja. Tego rodzaju drobnoustroje są zatem niechorobotwórcze, czyli atenuowane. Zachowują natomiast właściwości wyzwalania u szczepionego zwierzęcia odporności przeciwzakaźnej, w związku z wytwarzaniem antygenów ochronnych.
M. Truszczyński, Z. Pejsak, Szczepionki nowej generacji, „Medycyna Weterynaryjna” 2006, 62 (8), s. 857
W takim układzie eksperymentalnym kontrolą negatywną immunoprecypitacji może być szczep typu dzikiego z niezmodyfikowanym genem badanego białka (pozbawionym metki). W przypadku wykorzystania przeciwciała skierowanego przeciwko interesującemu nas białku konieczna jest konstrukcja mutanta delecyjnego jako kontroli negatywnej (co nie zawsze jest możliwe, jeśli delecja danego genu jest letalna).
J. Hołówka, M. Płachetka, Struktura chromosomu bakteryjnego – metody analizy oddziaływań białko-DNA in vivo, „Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej” (online), 2017; 71, s. 1009
