Definicja
bezzałogowy statek powietrzny to latająca maszyna bez pilota na pokładzie, którą steruje się na odległość lub lata ona samodzielnie według zaprogramowanych instrukcji; początkowo wykorzystywane przez wojsko jako maszyny rozpoznawcze i bojowe, następnie coraz powszechniejsze w zastosowaniach cywilnych, np. do kręcenia ujęć z powietrza, robienia zdjęć, wpierania akcji poszukiwawczych i ratowniczych, obserwowania trudno dostępnych terenów, badania zanieczyszczenie powietrza, opryskiwania pól; termin oficjalny, techniczny
