baśń

Interesujące nazewnictwo zawierają te utwory, które nawiązują do typowych bajek czy baśni, wyzyskując pewne znane schematy tych opowieści. W zamieszczonych na stronach internetowych opowiadaniach Pawła Majki pt. Kwoka i Buhaj. Prawdziwa opowieść o prawdziwych barbarzyńcach (2006), Kwoka i Buhaj. Prawdziwa historia o prawdziwych rycerzach (2006) oraz Kwoka i Buhaj. O prawdziwym Harnasiu (2007) znajdujemy kilka takich odniesień, np. pojawienie się postaci królewny całej ze złota, wygnanej na rozkaz nowej żony ojca z rodzinnego pałacu; działalność srogiej baby jagi (w utworze nazwa pisana małą literą), która zamienia królewnę w żabę, a rabusiów w chrząszcze, lecz ostatecznie sprzyja ludziom; pocałunek rycerza przywracający królewnie jej prawdziwą postać itp. Motywy te przypominają funkcje fabularne zestawione i opisane przez Władimira Proppa — elementarne jednostki schematu fabularnego baśni magicznej, jak określone formy działania i aktywności bohaterów, postępowanie postaci „określane z punktu widzenia jego znaczenia dla toku akcji” [Propp, 1976, s. 59]. W opowiadaniach P. Majki, dzięki wspomnianym motywom baśniowym, zetkniemy się z typem nazewnictwa charakterystycznym dla bajek i baśni, jednak opowieści te, paradoksalnie, nie są przeznaczone dla dzieci. Można je bowiem zaliczyć do fantasy humorystycznej, z mitycznym światem przedstawionym za pomocą określonej formy podawczej, w której wiele elementów leksykalnych nie może być adresowanych do zbyt młodego odbiorcy (na przykład wulgaryzmy).

Izabela Domaciuk-Czarny, Nazwy własne w fantasy humorystycznej na przykładzie utworów Jacka Piekary i Pawła Majki, Rozprawy Komisji Językowej ŁTN, tom LX, 2014, s. 57–58