am

Pater usiadł sam przy stoliku i przejrzał kartę. Z dań obiadowych był tylko gyros z frytkami i ryby w różnych kombinacjach. Zamówił to pierwsze i colę. Obok niego siedział starszy, sześćdziesięcioletni na oko mężczyzna w białej lnianej marynarce z krótkimi rękawami. Jego towarzysz, ubrany w obcisłe rurki i duży ćwiekowany pas, miał nie więcej niż trzydzieści lat. (...) W pewnym momencie starszy mężczyzna podał młodszemu łyżeczkę z lodem i powiedział:
— Am, am.

NKJP: Marek Krajewski, Mariusz Czubaj, Róże cmentarne, 2009