Magna Charta Libertatum

Definicja

Magna Charta Libertatum to akt wydany w 1215 roku w Anglii przez króla Jana bez Ziemi pod naciskiem możnych, ograniczający władzę królewską i gwarantujący wolności obywatelskie

Wymowa prosto zapisana

Dostęp w abonamencie, sprawdź

Reguły reguły językowe, zasady pisowni (nowe opracowanie z komentarzami)

192. jaką literą (działalność ludzka): tytuły dzieł — ogólnie dostępna

Słownik synonimów tożsame znaczeniowo (zastępcze słowa)

Wielka Karta Swobód

Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu

W systemie rzymskim prawa człowieka, a zatem i prawa podmiotowe jako kategoria prawa pozytywnego, były jednoznacznie wykluczone ze względu na uznanie przez ówczesny porządek prawny tak drastycznych nierówności, jakie niosło ze sobą niewolnictwo. Co więcej, epoka starożytna bywa historycznie identyfikowana przez jego powszechność. Ponieważ jednak również średniowieczne prawa wolnościowe typu angielskiej Magna Charta Libertatum z 1215 r. nie były niczym innym niż przywilejami stanowymi, skierowany pod adresem prawa pozytywnego postulat równości wobec prawa wywodzi się najwcześniej z najstarszej kanonistyki.

NKJP: Prawo rzymskie. U podstaw prawa prywatnego, 2009

Gramatyka

formy: Magna Charta Libertatum

zgłoś poprawkę