łukaszowiec

Pisząc o alegorycznych dziełach łukaszowców w polskim pawilonie na wystawie sztuki współczesnej w Paryżu w 1937 r., Antoni Słonimski, obdarzony wyjątkowo ostrym językiem, nie piał może z zachwytu, ale uznawał, że jest to sztuka na poziomie. Inaczej niż „koszmarne malowidła" i „pejzaże hitlerowskie" w pawilonie niemieckim albo jak wystrój pawilonu radzieckiego, gdzie „ogromne bohomazy przedstawiają Stalina w najrozmaitszych pozach", a podobiznę zamordowanego Michaiła Tuchaczewskiego w ostatniej chwili usuwano z obrazu, zastępując rzekomego szpiega pospiesznie dosztukowanym świecznikiem.

wyborcza.pl, 3.02.2023