342 Połączenia literowe ua, uo, uu (np. sytuacja, dystrybuować)
wymowa

1. Dwojaka wymowa

Jaką wymowę podaje się dla słowa sytuacja? W „Wielkim słowniku poprawnej polszczyzny” pod red. A. Markowskiego (2012) przeczytamy „sytuacja [wym. sytuacja, nie: sytułacja]”. Powszechna jednak wśród Polaków jest wymowa z wstawionym u niezgłoskotwórczym (które zapisujemy jako ł) między ua (czy uo).

Słownik wymowy polskiej pod red. Mieczysława Karasia i Marii Madejowej (1977) dopuszczał taką wymowę! Słowo indywidualista zalecał wymawiać (podajemy w zapisie uproszczonym względem oryginału) [indywidualista] lub [indywidułalista]. Przestrzegał jedynie przed niestaranną wymową z początkowym [jin-] albo ze zgubionym u: [indywidalista]. Alternatywna wymowa dotyczy również haseł sytuacja i sytuacyjny.

Inaczej jednak orzeka

2. Jedyna dopuszczalna wymowa

Wymowa z dodatkowym [ł] nie jest jednak dopuszczalna tam, gdzie zbieg liter u i a oraz u i o zawiera

3. Jeszcze o uu

Warto przyjrzeć się na koniec słowom, w którym występują obok siebie dwie litery u.

Na pewno pochodzące z łaciny słowa należy wymawiać z [uu], np. duumwirat, triduum, rezyduum. Również nazwy obce mogą mieć właściwą sobie wymowę (zob. Nuuk).

Wyjątek uczynilibyśmy dla słowa

Istnieją jeszcze przypadki, gdy uu pojawia się w odmianie. Skoro ewoluować wymawia się