eremita

eremita (osoba)

Definicja

eremita to zakonnik żyjący w odosobnieniu, w eremie

Słownik wyrazów bliskoznacznych podobne znaczeniowo (lepsze odpowiedniki lub zapomniane słowa)
  • anachoreta; asceta; mnich; pokutnik; purytanin; pustelnik
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
W dziejach monastycyzmu polskiego w średniowieczu eremici i pustelnicy odegrali ważną rolę. Pierwszymi znanymi z imion eremitami w Polsce byli mnisi tworzący tzw. Erem Pięciu Braci. Żywot Pięciu Braci Męczenników napisany przez Brunona z Kwerfurtu jest najstarszym źródłem ukazującym eremitów w Polsce. Pozwala na ukazanie osób, które przyczyniły się do założenia eremu, okoliczności jego powstania i składu personalnego. Pierwsi polscy eremici Bene­dykt i Jan pochodzili z klasztoru w Pereum koło Rawenny.

Jerzy Rajman, Eremici i pustelnicy w Polsce średniowiecznej. Wybrane zagadnienia, „Folia Historica Cracoviensia”, tom 11, 2005, s. 29

Gramatyka

rzeczownik rodzaj męskoosobowy odmienny

formy w tabelce: 

formy alfabetycznie: eremici; eremicie; eremita; eremitą; eremitach; eremitami; eremitę; eremito; eremitom; eremitów; eremity

zgłoś poprawkę
Pozostały wątpliwości? Brakuje czegoś w haśle?
Zobacz, co zyskują abonenci Dobrego słownika.
Sprawdź

Często sprawdzane

Ciekawostki

Mogą Cię zainteresować również hasła

newsy, porady + e-book