Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Metafizyka starożytna pojmuje nicość jako nie-byt, to znaczy bezpostaciowe tworzywo, które samo przez się nie może się upostaciować i przekształcić w byt upostaciowany, posiadający wygląd (eidos). Tym, co bytuje, jest forma formująca samą siebie, która jako taka prezentuje się w obrazie, w tym, co się widzi. Źródło, prawomocność i granice tego pojmowania bycia tak samo nie są roztrząsane, jak sama nicość”.
Stanisław Łojek, Co ujawniają nastroje? Heidegger o zdziwieniu i trwodze, Kwartalnik Filozoficzny XLIII: 2015, z. 3, s. 44
