tabu

1. tabu

Definicja

tabu to pierwotnie zakaz religijny, np. wymawiania imion bogów, współcześnie ogólne określenie tego, co jest zabronione lub na co istnieje ogólna zgoda, by o tym nie mówić lub tego nie robić, akceptowana i przestrzegana w danej społeczności; tabu pierwotne wiązało się z myśleniem magicznym (utożsamianie słowa z rzeczą: jeśli nie chcemy, by coś się wydarzyło lub pojawiło, nie nazywajmy tego po imieniu), wierzeniami religijnymi i strachem (czasem też z przesądami); współcześnie tabu wynika zwykle z delikatności, współczucia i litości mówiącego, z przyzwoitości, skromności i wstydu (nie mówmy o tym, co przykre lub wstydliwe), z roztropności (nie mówimy o tym, co niebezpieczne), czy wręcz sprytu i interesu mówiącego (nie mówmy o tym, co kontrowersyjne)

Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Niemówienie o pewnych działaniach niezgodnych z prawem należy do zwyczaju społecznego. O najcięższych przestępstwach przeciwko ludzkiemu życiu nie mówi się także z powodu tabu nałożonego na nazwy śmierci i umierania, o czym była już mowa wyżej. Do często eufemizowanych należą określenia kradzieży, łapownictwa, nazwy stróżów porządku publicznego oraz nazwy więzienia.

Anna Dąbrowska, Eufemizmy mowy potocznej, w: Język a Kultura, t. 5, Potoczność w języku i kulturze, red. J. Anusiewicz i F. Nieckula, 1992, s. 131

Gramatyka

rzeczownik rodzaj nijaki nieodmienny

formy w tabelce: 

formy: tabu

zgłoś poprawkę

 1.1. tabu

Słownik wyrazów bliskoznacznych podobne znaczeniowo (lepsze odpowiedniki lub zapomniane słowa)
  • zakazany
Gramatyka

przymiotnik niestopniowalny

formy: tabu

zgłoś poprawkę
Pozostały wątpliwości? Brakuje czegoś w haśle?
Zobacz, co zyskują abonenci Dobrego słownika.
Sprawdź

Często sprawdzane

Ciekawostki

Mogą Cię zainteresować również hasła

newsy, porady + e-book