Jako szczególnie trudna, ale zarazem interesująca, jawi się analiza leksykalna dzieł, w których wykorzystano różnorodne złoża leksykalne, służące zróżnicowanym celom artystycznym. Do takich zalicza się niewątpliwie cykl
Na skalnym Podhalu Kazimierza Tetmajera, utwór poddany
stylizacji gwarowej (i stanowiący znakomity przykład tego typu zabiegu, dla którego wzorcem jest gwara podhalańska), a ponadto zawierający
stylizację gawędową,
stylizację eposową oraz wykazujący współzależność z tendencjami stylistycznymi epoki Młodej Polski. Różnorodne warstwy leksykalne, w tym przede wszystkim leksyka gwarowa, ale też dawna, rzadka i innowacyjna, współbrzmią tu ze sobą dość harmonijnie, tworząc swoistą i niepowtarzalną jakość stylistyczną.
Katarzyna Sicińska, Słownictwo gwarowe na tle innych warstw leksykalnych utworu literackiego (na przykładzie cyklu „Na skalnym Podhalu” Kazimierza Tetmajera), Rozprawy Komisji Językowej ŁTN, tom LX, 2014, s. 264