skeid

Do sojuszu przystąpił jarl Erik oraz lennik Bolesława Chrobrego książę Wolinian Sigwaldi. Połączona flota sprzymierzonych była dwukrotnie większa od norweskiej, ale miała na ogół mniejsze okręty, w większości typu snek. Flota Olava Tryggvasona składała się ze snek, dużych skeidów i 11 drakarów. Największym i najbardziej okazałym był „Ormrinn Langi” („Długi Wąż”) — flagowy okręt Tryggvasona z 68 wioślarzami i około 200 wojownikami.

Edmund Kosiarz, Bitwy na Bałtyku, 1978