rekuza

Oznaką odmowy był wieniec grochowy zawieszony w pokoju bądź podrzucony konkurentowi. Analogiczną funkcję pełniła podana na wieczerzy czarna polewka (czernina). Na Żmudzi serwowano regionalną potrawę zwaną szupienie, składająca się z grochu lub kaszy z ogonkami wieprzowymi. Jeśli ogonki te sterczały do góry oświadczyny były przyjęte, jeśli zaś leżały pochylone na dół, odrzucone. Na terenach południowo-wschodnich symbolem rekuzy był kawon, który później wśród tamtejszej magnaterii został zastąpiony ananasem. Kilka dni po skojarzeniu małżeństwa odbywały się zaręczyny, zwane też zmówinami lub zrękowinami, które miały charakter mniej lub bardziej hucznej biesiady.

NKJP: Obyczaje w Polsce, red. A. Chwalba, 2004

Jeśli więc Bielecki próbował sondować w imieniu swojego kolegi z rządu, ministra finansów, opinie na wypadek przekroczenia z długiem 55 proc. PKB, to dostał zbiorową rekuzę. Zdaniem ekonomistów trzeba jak najszybciej bilansować wydatki państwa.

Grzegorz Cydejko, Forbes, 12/2009, s. 16