psota

Któregoś dnia ofiarowałem jej moją cenną kolekcję guzików. Zdawało mi się, że była uszczęśliwiona. (...) Po paru dniach ujrzałem mój skarb, moje ukochane guziki, w kurniku, a od Bori dowiedziałem się, że Pola rzucała je dla psoty kurom. Zebrałem ocalałe resztki i ze ściśniętym sercem uciekłem do Jegora, który mnie odwiózł do domu. Wszystko w tej dziewczynie było osobliwe!

Jan Brzechwa, Gdy owoc dojrzewa, 1958