polihistor

Nieżyjący już profesor Wiktor Weintraub opowiadał mi, że kiedy przedłożył „berlińskiemu samotnikowi” maszynopis swojej rozprawy doktorskiej o Janie Andrzeju Morsztynie, Brückner do pochwały samej pracy nie omieszkał dołączyć wyrazów uznania dla... znakomitej pamięci jej autora. Nie wątpił bowiem, iż wszystkie teksty Morsztyna przytacza on „z głowy”. W konsekwencji nigdy chyba nie ukaże się poprawione wydanie Dziejów kultury polskiej tegoż Brücknera, w których tak wiele tekstów źródłowych ten ostatni chyba polihistor bezceremonialnie przekręcił lub skrócił, nie powiadamiając o tym czytelników. To samo dotyczy takiego wydania Dziejów obyczajów Jana Stanisława Bystronia, w których dokonano by skolacjonowania przytaczanych tam tekstów źródłowych z ich oryginałem lub wzorowymi edycjami.

NKJP: J. Tazbir, Długi romans z muzą Klio, 2007