oto

Stary przybrał minę dziecka, które się niechcący wygadało.
— Przyszła do mnie — przyznał — wiedząc, iż znam kapłanów. Chciała iść w procesji ku czci bogini Zirbanit...
(...)
Stary Tare wypił wino, przetarł czarę i włożył ostrożnie do skrzyni, po czym
położył się na łożu.
— Oto czego zachciewa się Idith — stwierdził. — Nie zdarzyło się jeszcze, by
niewiasty hebrajskie brały udział w tych sprośnościach... Wiem, co się tam dzieje...
Widywałem...

NKJP: Zofia Kossak, Przymierze, 1952

— Ach, tak — ozwał się w końcu chrapliwie władca. — Oto, jak wygląda wasza wierność. Zamiast martwić się o mój los, w najlepsze się zabawiacie, może nawet spiskujecie przeciwko mnie.

NKJP: Witold Jabłoński, Metamorfozy, 2004