Definicja
orzeczenie imienne to w gramatyce polskiej orzeczenie składające się z czasownika posiłkowego (przede wszystkim być, ale też bywać, stać się, zostać, to) i wyrazu mającego samodzielne znaczenie (rzeczownika, przymiotnika lub zaimka), np. jest lekarzem w zdaniu Ojciec Janka jest lekarzem, zostanie profesorem w Janusz niedługo zostanie profesorem, stałeś się niemiły w zdaniu Dlaczego stałeś się taki niemiły?; orzeczeniem imiennym nazywa się też analogiczne konstrukcje w innych językach, np. ego sum agricola (po łacinie jestem rolnikiem), мой папа журналист (po rosyjsku mój tata to dziennikarz)
