Poprawna polszczyzna cenne informacje, niespodzianki, haczyki
Jak to możliwe, że kompletny się stopniuje?
W pierwszym odruchu można mieć chęć napisać, że stopniowanie przymiotnika jest bez sensu. Skoro coś jest kompletne, to jak może być bardziej? Ale we „wszystkich” słownikach stopniowanie się podaje (w „Słowniku języka polskiego” pod red. W. Doroszewskiego (z lat 1958–1969) podano nawet formę kompletniejszy, choć pierwszeństwo przyznano stopniowaniu opisowemu), a i w tekstach znajdziemy je bez problemu. Tu przykład z polonistycznego artykułu naukowego:
Im bardziej wszechstronnie zostaną uwzględnione warunki powstawania błędów, a więc warunki używania języka, tym bardziej kompletny będzie korpus błędów językowych, a im bardziej jest kompletny korpus błędów językowych, tym pewniejsze będą hipotezy deskrypcji błędów dokonywanej na podstawie tego korpusu. (Z problematyki błędów obcojęzycznych, red. Franciszek Grucza, 1978, s. 32)
Sprawa nie jest prosta, ponieważ znajdujemy też przykłady, w których