dzianet

Żołnierze, pozapalawszy kaganki, ogarki, pochodnie i szczapy łuczywa, otoczyli tak książęcego dzianeta, że postępować nie mógł. Chwytano go też za cugle, by oczy widokiem bohatera dłużej napoić.

Henryk Sienkiewicz, Ogniem i mieczem

Źrebiec zwany Casus Belli (z racji, iż między dwoma zacnymi rodami z jego przyczyny o włos nie doszło do zwady i szabli) przykrzył sobie powolną drogę, puszył się i rwał. Za dzianetem dwa krępe kasztany ciągnęły małą teleżkę, na której sterczał drewniany kozioł, a na koźle paradny pana rząd i siodło. Rząd był pozłocisty, sadzony obficie drogimi kamieniami. Dla ochrony w drodze kosztowny ten aparat opięty był w szarą kitajkę i płótno żaglowe napuszczone smołą.

NKJP: Z. Kossak, Błogosławiona wina, 1953