dop.

Jak zauważa S. Kania (1995: 32), funkcjonowało wówczas — wprowadzone przez O. Kopczyńskiego — pojęcie „ducha języka”, definiowane przezeń następująco: „Ten Duch [językowy — dop. W.W.], dobrze zrozumiany, powinién bydź od całégo Narodu uznanym i przyiętym za iedynégo Prawodáwcę i Sędziégo oyczystéj mowy” (Kopczyński 1808: 5), a zastąpione później innym mglistym pojęciem — „poczuciem językowym”.

Wojciech Włoskowicz, Uzus toponimiczny. Zarys teorii na przykładzie polskiej toponimii Huculszczyzny, 2021, s. 166