bajstruk

Kowal wziął na ręce prawie dwuletniego Stefana, który był wciąż nie większy od dobrego koguta, i pomyślał, że bajstrukowi ojca brak, stąd taka mizerota nieudała. Jak go usynowi, na pewno się małemu podrośnie, a oprócz tego nie zawadzi, gdy co rano świeżej śmietanki popije. Ustalili, że Halina dostanie dwa komplety pościeli, dwa kilimy, poduszkę i pierze na pierzynę, którą już sobie sama musi zrobić, a chuda babka, która jako jedyna okazywała czasem trochę serca wnuczce i jej bajstruczkowi, bo biło u niej blisko powierzchni, tuż pod skórą i kośćmi, wysupłała skądś złoty medalik z Ostrobramską, żeby teraz, gdy jest już wydana, strzegł jej od złego.

NKJP: Joanna Bator, Piaskowa Góra, 2009

Zmajstrowałeś bajstruka — to się teraz żeń! Ożenił się i dzięki wstawiennictwu lwowiaka, który mimo wszystko czuł do Macieja dziwną słabość i nadal namawiał go na dziennikarstwo, Maciej został wcześniej zwolniony do cywila.

F. Sikorski, Nie wołaj po imieniu, Wrocław 1999, s. 258