Różyc

Cezary dowiedziawszy się o zawartej umowie, tymże Różycom więcej postąpił potajemnie, i kamienicę stargował, na szkodę marszałka kor[onnego — DS].

S. Tomkowicz, Przyczynki do historyi kultury Krakowa w pierwszej połowie XVII wieku, Lwów 1912, s. 280

Pierwszy morfinista w literaturze polskiej, hrabia Różyc z Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej (1888), padł ofiarą „zagranicznych doktorów”, uzależniając się w szpitalu, a jego nałóg był na owe czasy raczej ekstrawagancki niż symptomatyczny.

M. Szpakowska, Obyczaje polskie. Wiek XX w krótkich hasłach, 2008

No dobra, to gdzie go teraz szukać. Chyba nie na Różycu, bo tam już teraz nikt nie chodzi. To gdzie? Może na tym drugim. Na stadionie. Tylko że trochę późno. Oni tam zaczynają o piątej, a kończą najdalej w południe, czyli niby jeszcze trochę. Ale tam to jest ze dwadzieścia hektarów do obejścia.

NKJP: M. Cieślik, Śmieszni kochankowie, 2004

— Miałem 196 cm wzrostu i trenowałem kulturystykę — opowiada Karol. — Pewnie dlatego wziął mnie potem na Różyca, do stania na benklu. Różyc to słynny stołeczny bazar Różyckiego, a benkiel (odwrócony do góry dnem kosz na śmieci, przykryty tekturą i gazetą) oznacza grę w trzy karty albo trzy kółka.

NKJP: Polityka, 2009

— Chciałabym, żeby energia znów wróciła na Różyc i żeby bazar wraz z Muzeum Pragi i Centrum Kreatywności stał się lokalnym centrum Pragi — dodaje autorka projektu — Ważne jest również zaproponowanie nowej przestrzeni, która nie tylko nawiąże do historii i przyciągnie klientów, ale również będzie miejscem mieszkańców, którzy będą mogli robić zakupy, spędzić tam swój czas wolny, spotykać się z sąsiadami, przyjść z dziećmi na spacer.

um.warszawa.pl, 28.10.2014