Definicja
Łużyce to region w południowo-wschodniej części Niemiec, leżący między Nysą Łużycką i Łabą, z głównymi miastami Chociebużem (najważniejsze miasto Dolnych Łużyc) i Budziszynem (najważniejsze miasto Górnych Łużyc); historycznie samodzielne, potem pod panowaniem polskim, czeskim i ostatecznie niemieckim (od XVII wieku), mimo usilnej germanizacji zachowały tożsamość narodowo-kulturową (m.in. język łużycki), w 1950 roku otrzymały autonomię kulturową (m.in. własne szkolnictwo, prasa); niektórzy od Łużyc zaliczają jeszcze polskie ziemie między Nysą Łużycką a Kwisą (Żary, Lubań, Gubin), jednak jest to przynależność głównie historyczna, bowiem na tym pasie (umieszczonym w Polsce na mocy porządku pojałtańskiego) doszło po II wojnie światowej do całkowitej wymiany ludności
