SPP Gdy piszemy po polsku, nie piszemy po czesku

Tytułową myśl, godną Szwejka, sformułowaliśmy, obserwując praktykę w pierwszej kolejności polskich [[meaning:bohemistów]], a w drugiej — tłumaczy z języka czeskiego na polski. Mianowicie ponieważ oba języki znają oni doskonale, a są te języki sobie bardzo bliskie, piszący wzdragają się przed dostosowywaniem w pełni niektórych nazw do polskiego systemu fleksyjnego. Może uważają, że użycie form oryginalnych może ułatwić lekturę przez użytkowników [[meaning:czeszczyzny]]. Cokolwiek nimi kieruje, błądzą.
W każdym razie chodzi nam o sytuacje takie, że