206 Zakończone w piśmie na -ey
odmiana imion, nazwisk, rzeczowników (III), w pełnym dostępie dla każdego

1. Zakończenie -ey czytane z [j] na końcu

Jeśli zakończenie -ey czytamy w języku polskim z [j] na końcu, a tak dzieje się zwykle w nazwach pochodzenia angielskiego, wtedy polskie końcówki dopisujemy bezpośrednio, np.

• Cheney [czenej] — poparcie Cheneya,
• Grey [grej] — dzięki Greyowi,
• Disney [disnej] — oglądać Disneya,
• bentley [bentlej] — jeżdżę nowym bentleyem,
• Marley [marlej] — o Marleyu,
• Geoffrey [dżefrej] — do boju, Geoffreyu.

Taką odmianę podajemy też w Dobrym słowniku dla rzeczowników, od których odsyłamy do spolszczonych odpowiedników, np. hockey. Mogą też istnieć nazwy w ogóle nieodmienne, jak Monterrey, lub odmienne w zależności od znaczenia (Dudley miasto i Dudley nazwisko).

2. Zakończenie -ey czytane z [i] na końcu

Jeśli zakończenie -ey czytamy w języku polskim z [i] na końcu, a tak dzieje się w niektórych nazwach pochodzenia angielskiego, wtedy — o ile rzeczownik w ogóle się odmienia — polskie końcówki także dopisujemy bezpośrednio, a wyraz odmieniony odczytujemy przez [j], zob. np. hasło Cayley.

Uwaga: jest to ogólna zasada, którą można właściwie stosować bez wnikania, jak należy odczytywać dane nazwisko. Część bowiem dawniej przyswojonych nazwisk Polacy powszechnie wymawiają z [ej], choć oryginalna wymowa angielska to [i] (Disney). Za to z nazwiskami, które stały się znane stosunkowo niedawno, bywa różnie. Ma na to wpływ zapewne lepsze osłuchanie z językiem angielskim. Dlatego zdarza się w Dobrym słowniku, że wymowę podajemy z końcowym [i], a odmianę rzeczownikową: -eya, -eyu itd. Jeśli jednak ktoś bardzo chce zachować oryginalną wymowę i odmieniać przymiotnikowo, może to robić, tworząc formy typu Spacey'emu [spejsjemu], Spaceym [spejsim]. Podajemy je jako dodatkowe wprost w Dobrym słowniku tam, gdzie faktycznie uzus je przyjął, a wymowa formy mianownikowej z [i] na końcu nie budzi wątpliwości (zob. hasło Spacey).

3. Zakończenie -ey czytane z [e] na końcu

Jeśli zakończenie -ey czytamy [e], a tak się dzieje zwykle w nazwach pochodzenia francuskiego, wtedy nazwy te pozostają nieodmienne. Tutaj jednak też w niektórych nazwiskach obcych stosuje się sposób odmiany opisany powyżej, por. Lyautey [ljote] — o Lyauteyu. Możemy również takie nazwisko pozostawić nieodmienne, ale wtedy dobrze używać go z jakimś innym odmiennym rzeczownikiem, np. o marszałku Lyautey.

4. Dopisek

Uwaga: analogicznie odmieniają się rzeczowniki zakończone na -ay, -oy, por. regułę odmiana imion, nazwisk, rzeczowników (III): zakończone w piśmie na -ay, -oy, -uy, -iy.