Jeśli chodzi o rzeczowniki zakończone w piśmie na
-cha, które to zakończenie należy czytać [cza], to albo są to nazwy własne używane w polszczyźnie, albo wyrazy zapożyczone. Wątpliwości może budzić ich odmiana w celowniku i miejscowniku liczby pojedynczej oraz mianowniku i bierniku liczby mnogiej.
Przypomnijmy najpierw, że polskie wyrazy zakończone na
-cha i czytane [ha], takie jak
berbelucha,
bystrzacha,
czeremcha,
dziołcha,
locha,
ropucha, odmieniają się z wymianą głoskową, którą oddajemy w piśmie:
przyglądam się berbelusze,
wspomniał o tej bystrzasze,
kos na czeremsze,
dzięki tej dziołsze,
łata na losze,
rozmowa o ropusze.
Gdy jednak