Nazwy okręgów administracyjnych, współczesnych i historycznych, wyodrębnionych w strukturach państwowych lub kościelnych, piszemy małą literą, np.
województwo małopolskie,
gmina lubelska,
powiat grodzki gdański,
ziemia dobrzyńska,
ziemia łęczycka,
marchia brandenburska,
obwód królewiecki,
patriarchat moskiewski,
archidiecezja krakowska,
diecezja legnicka,
dekanat trójmiejski.
Uwaga 1: przymiotniki zapisywane w powyższych wyrażeniach od małych liter mogą wystąpić w nazwach własnych na przykład instytucji i wtedy będą pisane od wielkich liter (zob. regułę
jaką literą (działalność ludzka): indywidualne nazwy instytucji, organizacji i ich jednostek). Porównaj:
województwo warmińsko-mazurskie, ale
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski,
Warmińsko-Mazurska Rada Wojewódzka SLD.
Uwaga 2: niektóre nazwy marchii bywają pisane wielkimi literami (czynią tak historycy i
onomaści w publikacjach). Ortograficzny status danej marchii bywa więc pograniczny, tak jak pograniczny bywa jej status geograficzny. Otóż im bardziej konkretna marchia była zbliżona do organizmu państwowego, a nie do prowincji danego państwa, tym częściej jej nazwę zapisuje się od wielkich liter (
Marchia Wschodnia,
Marchia Brandenburska.
Nowa Marchia,
Marchia Łużycka). Pisownię tę należy akceptować.
Uwaga 3: oficjalne jednostkowe nazwy własne kościelnych jednostek administracyjnych zapisujemy od wielkich liter (z wyjątkiem spójników, przyimków i skrótów wewnątrz tych nazw), np.
Prowincja św. Maksymiliana Marii Kolbego Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych w Gdańsku,
Gmina Wyznaniowa Żydowska w Krakowie,
Parafia Rzymskokatolicka pw. Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej w Wołczynie.