Potoczne lub deprecjonujące nazwy członków narodowości lub ludów możemy zapisywać małą literą (takie są zwykle zalecenia) lub wielką (zgodnie z powszechnym zwyczajem), np.
Angol lub
angol,
Rusek lub
rusek,
Kitajec lub
kitajec,
Mosiek lub
mosiek,
Wietnamiec lub
wietnamiec.
Inaczej jest z ekspresywnymi nazwami, które biorą się od cech postrzeganych jako typowe dla danej narodowości, jak
żabojad czy
makaroniarz. Takie nazwy zapisuje się powszechnie od małej litery. Pisownia wielką literą też jest tu dopuszczalna, choć rzadko bywa stosowana.