W nawiązaniu do powyższych unormowań „ustawy Buttiglione” wyróżnia się w literaturze przedmiotu cztery zasadnicze sposoby
implementacji norm europejskich do włoskiego porządku krajowego:
implementację za pomocą dekretów z mocą ustawy (
decreto legislativo),
implementację bezpośrednią,
implementację przy użyciu rozporządzeń i innych aktów administracyjnych oraz
implementację z zastosowaniem rozporządzeń tymczasowych z mocą ustawy (
decreto –
legge) i w trybie pilnym.
Kamila Doktór-Bindas, Implementacja prawa Unii Europejskiej we Włoszech w kontekście zmian wprowadzonych przez Traktat z Lizbony, „Toruńskie Studia Polsko-Włoskie” 2012, t. 8, s. 35