Już w pierwszym szkicu tego fragmentu pojawiają się charakterystyczne
arpeggia oraz zmniejszone septymy głównego głosu (rogu tenorowego), który stanowi składnik charakterystycznego akordu majorowego z dodaną sekstą.
Muzyka, tom 46, 2001
Co prawda w cyklu warsztatów metalowych nie zajmujemy się grą akordową przydatną przy ognisku i w innych podobnych sytuacjach, ale nie powinniśmy przechodzić obojętnie obok okazji, jaką stwarza nam wykorzystanie
arpeggia w ostrzejszych, przesterowanych riffach. Dlatego w tym miesiącu postaram się zachęcić Was do wykorzystywania tego właśnie z pozoru banalnego ozdobnika, jakim jest
arpeggio.
Sławomir Sobczak, magazyngitarzysta.pl, 10.07.15
Metoda ta polegała na budowaniu narastających stopniowo kulminacji, tworzeniu wrażenia, że gromadząca się pod delikatnymi arabeskami palcowań i
arpeggiów energia za chwilę eksploduje.
Canor, 2000, s. 61
