SPP Nadmiar faktów
Fakt, który nie jest zdarzeniem | artykuł w pełnym dostępie dla każdego

Na ćwiczeniach ze stylistyki ludzie uczą się słowo fakt usuwać ze zdań, bo nadmuchuje ono wypowiedź, a nic nie wnosi. Trzeba takie balony przekłuwać. Fakt zrobienia czegoś to po prostu zrobienie tego. Czyli w poniższym zdaniu wystarczyłoby i byłoby lepsze dogonienie gospodarzy.

Banasia sprawiła, że jego partnerzy odzyskali wiarę w osiągnięcie dobrego wyniku. W 53. min po trafieniu z koła Radosława Laska tablica wyników wyświetliła remis 22:22. Fakt dogonienia gospodarzy tak natchnął przeworszczan, że w ciągu trzech minut strzelili trzy bramki (dwie Damian Głuszak, jedną Tomasz Dejnaka) i w 56. min wygrywali 25:22! (NKJP: Życie Podkarpackie, 2009)

Podobnie słowo fakt bywa zbędne w innych konstrukcjach składniowych:

Patrząc na Tyrmanda, wielu ludzi musiało mieć poczucie własnej moralnej klęski. Tego nie wybacza się łatwo. Jego wrogowie z obozu komunistycznego próbowali wykorzystać fakt, że wyłamywał się z wszelkich konwencji. Przedstawiali go jako człowieka nie całkiem poważnego. Starali się ośmieszyć jako dziwaka i enfant terrible polskiego socjalizmu. I w wielu kręgach intelektualnych, przyzwyczajonych do pewnej towarzyskiej konwencji, tak go traktowano. (NKJP: M. Urbanek, Zły Tyrmand, 1992)

Lepiej byłoby, gdyby zamiast fakt, że napisano to, że, bo przecież wyłamywanie się z konwencji nie było jakimś jednostkowym faktem, zdarzeniem, ale postawą autora „Złego”.

Zwróćmy jeszcze uwagę na inne zdania, w których wyraz fakt się nam ciśnie jako rzekomo lepszy:

Zastanawia fakt, dlaczego decyzji Zarządu nie sygnuje radca prawny Spółdzielni? — pyta oburzony pan Henryk. (NKJP: Gazeta Częstochowska, 2006

To zdanie świetnie by sobie poradziło bez obciążającego je faktu. Także inne połączenia: fakt, kto…, fakt, czy… najlepiej zastępować połączeniami to, kto…, to, czy… albo jeszcze bardziej odpompowywać rozdęcie czy też wypruwać watę słowną izolującą nas od sensu wypowiedzi.