W dawnej polszczyźnie wyrażenia typu
dwakroć,
trzykroć (także
kilkakroć czy
wielekroć) były tworzone regularnie jak połączenia
liczebnika głównego oraz segmentu
kroć. Nie wykorzystywano przy tym żadnych dodatkowych elementów typu
-o- czy
-u-. Współcześnie budowa tych wyrażeń zaczęła się indywidualizować.