SPP Co wisi w szafie?
Płaszcz w dopełniaczu liczby mnogiej, w pełnym dostępie dla każdego

Nie powinno dziwić, że w „Słowniku języka polskiego” pod red. W. Doroszewskiego (z lat 1958–1969) podawano dla rzeczownika płaszcz oboczność „płaszczy albo płaszczów”. Przy opracowywaniu tego dzieła sięgano do tekstów od drugiej połowy XVIII wieku aż do czasu opracowania słownika. A w XIX-wiecznej polszczyźnie dopełniacz płaszczów był częsty.

Por. też taki cytat:

Księga Liczb (XV, 38-39) inny natomiast zaleca symbol dla uprzytomnienia przykazań Bożych:
„Oznajmij synom Izraelowym… aby sobie porobili kutasy na rogach płaszczów, a przyprawili do nich sznurki z błękitu.
Gdy wejrzą na nie, mają wspominać wszystkie przykazania Pańskie”. (Anna Danuta Drużbacka, Moralne oblicze kwestii żydowskiej w świetle nauki św. Tomasza z Akwinu, 1937, s. 7)

Na rogach to chodzi rzecz jasna o słowo w tym znaczeniu.

To się jednak przez lata bardzo zmieniło. Dziś forma płaszczy przeważa ogromnie. Wariant płaszczów może nie jest jeszcze niepoprawny (i może nigdy nie będzie). Wiele słowników podaje dopełniacz z końcówką -ów jako rzadszy. A „Słowniku błędów językowych” pod red. E. Rudnickiej (2020) widnieje skomplikowany werdykt, gdyż forma płaszczów jest oznaczona jako niepoprawna (na czerwono) w znaczeniu ‘ubranie’, natomiast komentarz poniżej głosi „Forma płaszczów jest poprawna, jeśli mówimy o płaszczu jako powłoce”.

Nasza ocena jest taka, że w razie wątpliwości (bez względu na znaczenie) lepiej decydować się na współczesną formę (płaszczy). My nawet już płaszczów w tabelce odmiany nie zamieszczamy. A jeśli jakiś słownik wciąż uznaje równorzędność omawianych form (tak np. w słowniku ortograficznym PWN online, dostęp 24.09.2024), to lepiej zmienić słownik. Na jakiś dobry…