SPP Po żydowsku

Zarówno polka ‘muzyka’, jak i polka ‘taniec’ mogą mieć swoje wersje łączące elementy tradycyjnej polki z kulturą żydowską. W przypadku tańca może to być sposób tańczenia przypominający kiwanie się.

Taniec ten zasadniczo składa się z dwóch części: pierwszej tańczonej krokiem polki z wirowaniem lub bez po kole lub po prostych odcinkach, i drugiej, w której tancerze urozmaicają przebieg tańca różnego rodzaju figurami i gestami: drobnymi podskokami, przytupami w miejscu, przeskokami z nogi na nogę z lekkim kołysaniem się na boki; stając zaś w miejscu, naprzeciw siebie bez ujęcia, tancerze mogą wskazywać na siebie palcem, kiwać do siebie głowami, kłaniać się lekko do przodu i na boki (w tym przypadku używano też nazwy polka kłaniana), naśladując tym charakterystyczne kiwanie się modlących Żydów. (tance.edu.pl, dostęp 16.05.2023)

Co do muzyki zaś, często wykorzystuje się instrumenty i motywy charakterystyczne dla muzyki klezmerskiej.

Nazwy tańca i muzyki łączą ze sobą dwa człony: