SPP
Poprawne dreptanie w czasie teraźniejszym
W czasie teraźniejszym w każdej osobie i liczbie konkurują ze sobą po trzy formy fleksyjne czasownika dreptać. Na przykład w 1. osobie liczby mnogiej są to: drepczemy, drepcemy i dreptamy.
W słownikach pierwsze dwie były obecne „od zawsze”. W „Słowniku poprawnej polszczyzny” pod red. W. Doroszewskiego (1973) na pierwszym miejscu stoi drepcze, na drugim — dodatkowe określone jako przestarzale — drepce. Rozkaźnik to tylko drepcz. (Ciekawostka, podaje się tam zastrzeżenie, żeby nie pisać dryptać). W późniejszym o 40 lat „Wielkim słowniku poprawnej polszczyzny” PWN (2012) zapisy są nieco inne: jako równorzędne uznaje się formy drepczę i drepcę, drepczą i drepcą, wprost jako niepoprawna wymieniona jest dreptam. Również rozkaźnik to „drepcz (nie: dreptaj)”.
Tradycyjnie oba słowniki zawierają nieścisłości. Faktycznie
W słownikach pierwsze dwie były obecne „od zawsze”. W „Słowniku poprawnej polszczyzny” pod red. W. Doroszewskiego (1973) na pierwszym miejscu stoi drepcze, na drugim — dodatkowe określone jako przestarzale — drepce. Rozkaźnik to tylko drepcz. (Ciekawostka, podaje się tam zastrzeżenie, żeby nie pisać dryptać). W późniejszym o 40 lat „Wielkim słowniku poprawnej polszczyzny” PWN (2012) zapisy są nieco inne: jako równorzędne uznaje się formy drepczę i drepcę, drepczą i drepcą, wprost jako niepoprawna wymieniona jest dreptam. Również rozkaźnik to „drepcz (nie: dreptaj)”.
Tradycyjnie oba słowniki zawierają nieścisłości. Faktycznie
Pełna treść tego i 4999 pozostałych artykułów poprawnościowych dostępna w abonamencie.
W cenie jednej kawy na miesiąc.
sprawdź