SPP Niezbędna komponenta Dobrego słownika

Hasła komponenta w drukowanych dawniejszych i współczesnych słownikach języka polskiego brak. Pojawiło się w dwóch ogromnych pod względem liczby haseł słownikach ortograficznych z 2001 roku („Słownik ortograficzny języka polskiego” pod red. T. Karpowicza i „Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny” pod red. J. Podrackiego). W „Wielkim słowniku poprawnej polszczyzny” pod red. A. Markowskiego (2012) zanotowano:

komponent (ten komponent, nie: ta komponenta)

Ale w internetowym „Wielkim słowniku języka polskiego PAN” w 2014 roku zamieszczono hasło komponenta jako wariant hasła komponent z informacją normatywną uznawane za niepoprawne.
Zacytujmy Piotra Müldnera-Nieckowskiego:

Tymczasem od dziesiątków lat w literaturze medycznej, plastycznej czy psychologicznej występują frazy, w których obok wyrazu komponent rodzaju męskiego spotyka się komponentę rodzaju żeńskiego. Albo autorzy i redaktorzy prac lekarskich oraz wykładowcy medycyny popełniają błąd językowy i używają formy żeńskiej zamiast męskiej, albo autorzy słownika coś przeoczyli. Prawdą okazuje się to drugie. W zebranych przeze mnie cytatach udało się prześledzić semantykę i konteksty, w których występowały obie formy. Można przyjąć za pewnik, że w drugiej połowie XX w. niezależnie od słowa komponent powstało i utrwaliło się w języku drugie: komponenta, i że ma ono inne znaczenie i zastosowanie. (Puls. Miesięcznik Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie, lipiec 2011, s. 38)

Zatrzymajmy się w tym miejscu. Otóż bez wątpienia